ارزیابی بهسازی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد مدیریت بحران زلزله (1388-1375) نمونه مورد مطالعه : بافت قدیم شهر زنجان

بهسازی بافت های فرسوده به منظور ارتقاء سطح کمی و کیفی ارزش های سکونتی که به دلایلی دست خوش رکود و زوال گردیده اند انجام می گیرد. بهسازی بافت های فرسوده با رویکرد مدیریت بحران زلزله راهکاری اجرای در جهت به حداقل رساندن خطرات جانی و مالی در مقابل زلزله در محدوده های شهری می باشد. موضوع ایمنی شهرها در برابر مخاطرات طبیعی یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی شهری بوده و در این راستا اولین گام شناسایی میزان مطلوبیت اجزا و عناصر شهری با استفاده از مدل ها و روش های موجود در این زمینه می باشد. این پژوهش با نگرش سیستمی و رویکرد حاکم بر روش تحقیق توصیفی- تحلیلی،کاربردی و پیمایشی به دنبال ارزیابی بهسازی بافت قدیم شهر زنجان با رویکرد مدیریت بحران در برابر زلزله می باشد. در این رساله بهسازی های صورت گرفته در بافت قدیم شهر زنجان، طی یک دوره 13 ساله (1388-1375) را با رویکرد مدیریت بحران زلزله با استفاده از شاخص های (تراکم، سطح اشغال، دسترسی به فضاهای باز، نوع سقف، نوع اسکلت، محصوریت، سیستم اطفاء حریق،پله اضطراری و سازگاری کاربری ها با یکدیگر) در محیط gis و به کمک روش ahp مورد ارزیابی قرار گرفته و بعد از تحلیل های انجام شده مشخص گردید که بهسازی های صورت گرفته در بافت قدیم شهر زنجان، مطلوب نمی باشد، به طوریکه 10.73 درصد از بهسازی های صورت گرفته دارای شرایطی مطلوب، 42.15 درصد (نسبتا مطلوب)، 34.79 درصد (نامطلوب)، 12.33 درصد (کاملا نامطلوب) می باشند.